Nina Simone

 

 
To jedna z najlepszych interpretatorek muzyki popularnej. Napisała ponad 40 piosenek, w tym niektóre z jej najlepszych, takich jak Mississippi Goddam czy Four Women. Podczas swojej kariery śpiewała standardy napisane przez innych kompozytorów, ale w tak charakterystyczny sposób, że przypisywane są Ninie Simon: My Baby Just Cares for Me, I Put a Spell on You, Wild is the Wind, żeby wymienić tylko kilka.

Black Is the Color of My True Love's Hair to jedna z tych piosenek, co nie jest łatwym zadaniem, biorąc pod uwagę fakt, że jest to stara tradycyjna piosenka i istnieją dosłownie setki nagranych jej wersji, w tym występy znanych artystów, takich jak Joan Baez, Sinead O'Connor i Christy Moore.

Piosenka ma swoje korzenie w XIX-wiecznej Szkocji, a imigranci, którzy osiedlili się w Appalachach wokół Karoliny Północnej, spopularyzowali ją w Ameryce. Piosenka została po raz pierwszy udokumentowana i nagrana przez Cecila Sharpa, który po swojej wyprawie do brytyjskich tradycyjnych pieśni ludowych odbył podróż do Stanów Zjednoczonych podczas I wojny światowej i zebrał pieśni, które zostały przekazane ustnie. Black Is the Color of My True Love's Hair, który pierwotnie został napisany z męskiego punktu widzenia i opisuje rysy jego kochanka, został po raz pierwszy opublikowany w książce Sharpa English Folk Songs from the Southern Appalachians. Piosenka została później ustawiona na alternatywną melodię przez amerykańskiego piosenkarza folkowego Johna Jacoba Nilesa, jedną z postaci, która zainspirowała odrodzenie amerykańskiego folku w latach 50. i 60., odzwierciedlając podobny ruch na Wyspach Brytyjskich w tym samym okresie. Ta melodia jest tą, którą znamy dzisiaj, a jej piękno wywołało popularność ballady w Ameryce.

Nina Simone po raz pierwszy nagrała tę piosenkę w 1955 roku, na bardzo wczesnym etapie swojej kariery zawodowej. Nagranie odbyło się w Filadelfii w aranżacji smyczkowej i nie było wówczas przeznaczone do wydania. W 1970 roku ta wersja pojawiła się na albumie Gifted & Black. W kwietniu 1964 poszła ze swoim zespołem do studia w Nowym Jorku i nagrała kilka piosenek. Pierwszego dnia, 4 kwietnia, nagrała "Mississippi Goddam", piosenkę polityczną, którą skomponowała zaraz po zbombardowaniu kościoła w Birmingham w stanie Alabama. To samo wydarzenie skłoniło Johna Coltrane'a do napisania żałobnego utworu Alabama. Drugiego dnia, dwa dni później, nagrała wersję Black Is the Color of My True Love's Hair, którą teraz znamy jako jedną z najlepszych interpretacji tej piosenki.

W studiu tego dnia dołączył do niej Rudy Stevenson na gitarze i flecie, Lisle Atkinson na basie i Robert Hamilton na perkusji. Jednak na Black Is the Color of My True Love's Hair chciała tylko minimalnego akompaniamentu, grając na pianinie i basowym dronie. Lisle Atkinson mówi o tym, o co został poproszony, gdy był w zespole Niny Simone: „Chciała jak najmniej komplikacji,powrotu do korzeni. Muszę przyznać Ninie dużą dojrzałość i świadomość muzyczną.

Wersja nagrana przez Ninę Simone w kwietniu 1964 roku pojawiła się kilka lat później na albumie Wild is the Wind. Ta płyta zawierała utwór tytułowy, kolejny przełomowy cover, który skłonił Davida Bowie do nagrania go na swoim albumie Station to Station w 1976 roku.

Oto ponadczasowa wersja Niny Simone:

 

Tekst piosenki:

I wciąż mam nadzieję

Że nadejdzie czas

Kiedy on i ja będziemy jak jedność

Kiedy on i ja będziemy jak jedność

Tak czarny jest kolorem włosów mojej prawdziwej miłości

Czarny to kolor włosów mojej prawdziwej miłości

Czarny to kolor włosów mojej prawdziwej miłości

Czarny to kolor włosów mojej prawdziwej miłości

Jego twarz tak miękka i cudownie jasna

Najczystsze oczy

I najsilniejsze ręce

Kocham ziemię, na której stoi

Kocham ziemię, na której stoi

Czarny to kolor włosów mojej prawdziwej miłości

Z włosów mojej prawdziwej miłości

Z włosów mojej prawdziwej miłości

Och kocham mojego kochanka

I dobrze on wie

Tak, kocham ziemię, na której on idzie

 

Autor: Hayima Kobi „The Music Aficionado”